«Η ΑΕΛ είναι ο κόσμος της»

H ομάδα βρίσκεται στη δεύτερη εθνική κατηγορία, αφήνοντας πίσω της μία χρονιά με στόχους που δεν επιτεύχθηκαν – μία χρονιά εξάλλου που στιγματίστηκε εξ αρχής, αφού ο σύλλογος σημείωσε αρνητικό ρεκόρ πώλησης διαρκείας. Όλα αυτά συνέβησαν πέρσι και δεν τα ξεχνάμε, γιατί σκοπεύουμε να μάθουμε από αυτά και να γίνουμε πιο δυνατοί.

Την επέτειο των 25 χρόνων από την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδος κάλεσε να θυμηθούν όλοι ο νέος πρόεδρος της ομάδας Ανδρέας Λιόντος και υποστήριξε πως ο κόσμος της ΑΕΛ είναι η δύναμη της που πρέπει τώρα να την σπρώξει πάλι σε νέες επιτυχίες. Ο ίδιος τόνισε πως νιώθει τιμή, αλλά και ευθύνη για τη θέση που έχει πάρει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την ομάδα.

«Σχεδόν 25 χρόνια πριν η Α.Ε.Λ. βρίσκονταν στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα. Σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη εθνική κατηγορία, αφήνοντας πίσω της μία χρονιά με στόχους που δεν επιτεύχθηκαν – μία χρονιά εξάλλου που στιγματίστηκε εξ αρχής, αφού ο σύλλογος σημείωσε αρνητικό ρεκόρ πώλησης διαρκείας. Όλα αυτά συνέβησαν πέρσι και δεν τα ξεχνάμε, γιατί σκοπεύουμε να μάθουμε από αυτά και να γίνουμε πιο δυνατοί. Δεν ξεχνάμε επίσης – και το τονίζω αυτό – ότι το ελληνικό δημόσιο έχει μεγάλη ευθύνη για τις δυσκολίες που βιώνει τώρα ο σύλλογος και για την πίκρα και την απογοήτευση που νιώθουν οι φίλοι του. Ακόμα και σήμερα το ελληνικό δημόσιο αποφεύγει να καλύψει το τεράστιο χρέος του προς τη μεγαλύτερη ομάδα της Θεσσαλίας, κάτι που αν είχε κάνει νωρίτερα ως όφειλε πολλά δυσάρεστα θα είχαν αποφευχθεί.

Οι καλές και οι άσχημες στιγμές της βρίσκονται μονίμως στις σκέψεις μου. Είναι κάτι φυσιολογικό, γιατί από τη στιγμή που ανέλαβα τη θέση του προέδρου ισορροπώ ανάμεσα σε ένα εξυψωτικό αίσθημα τιμής και στο βάρος των μεγάλων ευθυνών που μου αναλογούν.

Με την αρωγή και του μεγαλομετόχου, του κυρίου Πηλαδάκη, θα συνεχίσουμε να δίνουμε μάχη και σε αυτό το μέτωπο. Το εγγύς και το μακρινό παρελθόν της ΑΕΛ, οι καλές και οι άσχημες στιγμές της βρίσκονται μονίμως στις σκέψεις μου. Είναι κάτι φυσιολογικό, γιατί από τη στιγμή που ανέλαβα τη θέση του προέδρου ισορροπώ ανάμεσα σε ένα εξυψωτικό αίσθημα τιμής και στο βάρος των μεγάλων ευθυνών που μου αναλογούν. Δεν θα οικειοποιηθώ αποκλειστικά των στόχων που αυτονόητα υφίστανται για αυτό το σύλλογο. Είναι οι στόχοι, τα όνειρα και το όραμα όλου του κόσμου που αγαπά την ΑΕΛ. Μαζί τους μεγάλωσα και εγγυώμαι ότι είναι τα θεμέλια όλων των αποφάσεων και των ενεργειών μας για το μέλλον.

Ρεαλιστικά, όμως, πρωταρχικός στόχος μας είναι η εταιρεία να είναι βιώσιμη και η ομάδα να στηρίζεται σε Ελληνες ποδοσφαιριστές που αντιλαμβάνονται απόλυτα τη βαρύτητα του ρόλου τους μέσα σε αυτό το σύλλογο. Αυτό το στόχο συμμερίζεται και ο κύριος Πηλαδάκης. Όπως είπα νωρίτερα, όμως, δεν μας διαφεύγει ότι φέτος θα συμπληρωθούν 25 χρόνια από τη μέρα που αυτή η ομάδα έκανε περήφανο ολόκληρο τον κάμπο. Αυτή η επέτειος πρέπει να αποτελέσει έμπνευση για συσπείρωση στον κόσμο. Οσοι έζησαν εκείνη την εποχή δεν γίνεται να έχουν ξεχάσει τις συγκινήσεις, τις χαρές και τις ανεπανάληπτες στιγμές της.

Θυμηθείτε τις μέρες του ‘88 και του 2007 ή κοιτάξτε στις φωτογραφίες και θα δείτε ότι ο Βαλαώρας, ο Μητσιμπόνας και όλοι οι άλλοι δεν ήταν μόνοι τους, αλλά με χιλιάδες κόσμο στο πλευρό τους. Η ΑΕΛ είναι ο κόσμος της και είναι τυχερή γιατί αυτός ο κόσμος αντιστοιχεί σε χιλιάδες που τη λατρεύουν.

Οι νεότεροι φυσικά μόνο θα έχουν ακούσει και διαβάσει για εκείνη την εποχή, αλλά αναμφισβήτητα συνειδητοποίησαν τις μεγάλες δυνατότητες αυτής της ομάδας με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 2007. Παλιοί και νέοι. Οργανωμένοι οπαδοί και μη. Μέλη της διοίκησης και απλοί φίλοι της Α.Ε.Λ. Όλοι έχουμε κάτι κοινό. Οι ζωές μας συνδέθηκαν με αυτή την ομάδα και κάθε μέρα – μα κάθε μέρα - σκεφτόμαστε, συζητάμε μεταξύ μας και κάποιες φορές μαλώνουμε μεταξύ μας για το εξής ερώτημα: πώς μπορούμε να πετύχουμε ξανά τις συγκλονιστικές επιτυχίες του παρελθόντος; Και λέω μπορούμε, γιατί εκεί ψηλά που θέλουμε να φτάσει η ΑΕΛ δεν πρόκειται να ανεβεί μόνη της.

Η «βασίλισσα» μας χρειάζεται όλους και ανεξάρτητα από το αν είμαστε παλιοί ή νέοι, οργανωμένοι ή μη, από το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε πρέπει εδώ και τώρα να πάρουμε την απόφαση να είμαστε μαζί στην προσπάθεια, γιατί μόνο μαζί μπορούμε. Θυμηθείτε τις μέρες του ‘88 και του 2007 ή κοιτάξτε στις φωτογραφίες και θα δείτε ότι ο Βαλαώρας, ο Μητσιμπόνας και όλοι οι άλλοι δεν ήταν μόνοι τους, αλλά με χιλιάδες κόσμο στο πλευρό τους. Η ΑΕΛ είναι ο κόσμος της και είναι τυχερή γιατί αυτός ο κόσμος αντιστοιχεί σε χιλιάδες που τη λατρεύουν. Οσοι αγαπούν την ΑΕΛ αντιλαμβάνονται την επιλογή που καλούνται να κάνουν με συναίσθημα και λογική. Να στηρίξουν την ομάδα αγοράζοντας εισιτήρια διαρκείας, στέλνοντας ταυτόχρονα αυτοί το μήνυμα προς την ΑΕΛ ότι μόνο μαζί μπορούμε».