«Από το δικό μου μονοπάτι»

Ο νέος προπονητής του Κισσαμικού, Γιώργος Πετράκης, γιος του Γιάννη που προπονεί τον ΠΑΣ Γιάννινα, μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Κισσαμικού.

«Με γεμίζει ευθύνη το γεγονός ότι ο πατέρας μου έχει τη δική του πορεία στην προπονητική, αλλά προσπαθώ να ξεκινήσω τον δικό μου δρόμο, να πάω από το δικό μονοπάτι» είπε μεταξύ άλλων. Αναλυτικά:

Για την απόφαση να γίνει προπονητής σε τόσο μικρή ηλικία:
«Ξεκίνησα από μικρός το ποδόσφαιρο, έκανα τα πρώτα και μικρά βήματα από τα 18 μου χρόνια μέχρι τα 22, αλλά λόγω του μικροβίου της οικογένειας και επειδή κάποια πράγματα δεν πήγαν καλά και είχαμε κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς αποφάσισα να γίνω προπονητής. Ετσι ξεκίνησα ως προπονητής».

Για την έως τώρα πορεία του στο ποδόσφαιρο:
«Ξεκίνησα ποδοσφαιρικά από τις Ακαδημίες του Ηροδότου, πήγα στο Τυμπάκι στο Ηράκλειο και μου έδωσαν το χρίσμα να γίνω προπονητής στα 26 μου. Μετά ήρθε ο Ηρόδοτος και δεν τα καταφέραμε να πετύχουμε τον στόχο μας, αλλά όταν ανέλαβα ήμουν στο -5. Ισχύει ότι κάναμε πορεία πρωταθλητισμού από εκεί και πέρα και είμαστε περήφανοι για την παρουσία μας».

Για το αν του έχει λείψει το ποδόσφαιρο ως παίκτης:
«Έχει να κάνει με το ποιος είναι ο στόχος σου. Παίζει ρόλο το ότι το ξεκίνησα ως προπονητής, εκτός του ότι με ενδιαφέρει πολύ. Από όταν σταμάτησα, δεν μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να παίξω ξανά, νιώθω πολύ γεμάτος».

Για το πώς κερδίζει τον σεβασμό των παικτών του και ενώ είναι τόσο νεαρός:
«Τα πράγματα έχουν να κάνει με το πόσο διακριτοί είναι οι ρόλοι σε αυτό το κομμάτι. Είναι κάτι που δεν το επιβάλεις, το κερδίζεις. Νομίζω ότι σε αυτό το κομμάτι υπάρχει μια αμοιβαία εκτίμηση».

Για το αν παίρνει πράγματα προπονητικά από τον πατέρα του:
«Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είναι πατέρας μου ο Γιάννης Πετράκης. Εμείς οι προπονητές έχουμε ανάγκη για επαφή με άλλους προπονητές. Είναι μεγάλη η ευθύνη για μένα. Με γεμίζει ευθύνη το γεγονός ότι ο πατέρας μου έχει τη δική του πορεία στην προπονητική, αλλά προσπαθώ να ξεκινήσω τον δικό μου δρόμο, να πάω από το δικό μονοπάτι. Κάποιες φορές ανοίγει πόρτες όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, κανείς όμως δεν αφήνει πίσω το δικό του συμφέρον για να σε βοηθήσει. Κρινόμαστε από το δικό μας έργο».

Για το αν είναι εφικτός κάθε στόχος:
«Βέβαια και γίνεται. Έχει να κάνει με το τι θέλει ο καθένας, πρέπει να βάζουμε στόχους».

[googlead][/googlead]